Kardeşim Üniversiteli Oldu...

Bir veda değil bu... Gittiğin yerde seni bekliyor olacağız biz. Denizi seyrederken mesela yada patates kafalı Fırat'ı gördüğünde belki salçalı ekmeğini yerken bizi düşüneceksin. "Üzülme" diyemem sana üzüleceksin yeri geldiğinde... Nasıl sevdiysen, nasıl özlediysen, nasıl neşeyi, mutluluğu hissettiysen hüznü de yaşayacaksın elbet... Güldüğümüzde nasıl gözlerinden yaşlar geldi, karnına ağrılar girdi

yse, özlerken de burnunun direği sızlayacak... Şükret hala hissedebildiğine, kimi zaman acı verse de... Hislerini kaybetmediğin sürece sensin unutma!

Senin adına mutluyum ben... Ağladığıma bakma... Git ve çiz kendi yolunu. Gökkuşağımın bir ucunu yolluyorum gittiğin şehre. O şehir seni olurda boğarsa, çok daraldığında yada, ona tutun.

Sen gittin ya şimdi saklambaç oynuyoruz farzediyorum, gözlerimi sımsıkı kapattım... Hadi saklan, ben saymaya başladım... "BİR"...

Çok uzağa değil Tekirdağ'a yolladık kuzumu ama bizim gibi 11 yaş arayla bile olsa yapışık  ikiz olan kardeşler için kolay olmadı... Şimdiden özledim onu. Bir yanım çok seviniyor onun için, bir yanımda yap-bozumun bir parçasını daha kaybetmiş gibi sersemlemiş, ağlamaklı...